Lolita həyatımın işığı, ehtiraslarımın odu-alovu.. Günahlarım, ruhum. Lo-li-ta: dilimin ucu dişlərimə toxunmaq üçün aşağı damağıma doğru üç dəfə hərəkət edir. Lo. Li. Ta.
Bədənim nəyin həsrətində olduğunu əla bilirdi, ancaq ağlım onun bütün yalvarışlarını rədd edirdi.
Köpək (hansısa yarımteryer) yaş, qırmızı, quttaperça (kauçukaoxşar elastik maddə) topu yerə salaraq, yenidən dişləriylə götürür və hələ necəsə ağzına da salırdı; qabaq pəncələri ilə möhkəm qazonun üzərində çevik akkordlar tutaraq ora-bura qaçırdı.
ölümüm qədər dəqiq bilirdim ki, onu bu dünyada haçansa gördüyüm və
Mənim şiddətlə həzz aldığım varlıq o deyil, özümün Lolita kimi xəyal edib yaratdığım bir məxluq idi və bəlkə də əsl Lolitadan daha gerçək idi; onu gizlədən və ifadə edən; onunla mənim aramda üzən; iradədən və özünüdərkdən, hətta öz həyatından da məhrum.
Həmişə elə düşünmüşəm ki, məyus olmaq uydurma jestdir, ya da ola bilsin ki, hansısa orta əsr ayininin dumanlı əksidir; ancaq indi ümidsizliyə və qorxunc düşüncələrə dalmaq üçün meşəyə girəndə mənim əhvalımı məhz bu jest (İlahi, sən bir bu zəncirlərə bax) sözsüz və hər şeydən yaxşı ifadə edirdi.
Təbii ki, hər zaman ayıq-sayıq olmalıydım
Belə bir cəsarətdə bulunan və göstərilən cizgilərə sahib subyektdə buna qədər tez- tez tutqun və qızğın bir şey olur ki, bunu gizlətməyə çalışır.
Oxucu! Mənim eşitdiyim melodiya oynaşan uşaqların səslərindən ibarət idi, təkcə onlardan və hava büllur kimi o dərəcədə saf idi ki, həm əzəmətli və miniatür, həm uzaq və bununla yanaşı sirli dərəcədə yaxın, həm səmimi və həm də olduqca müəmmalı səslərin qaynayaraq bir-birinə qarışmasında qulaq bəzən sanki qurtulan və demək olar, aydın başa düşülən parlaq gülüş partlayışını, yaxud lapta (iki dəstə ilə oynanılan top oyunu) danqıltısını və ya oyuncaq arabanın balaca gurultusunu eşidirdi, ancaq hər şey elə dərindəydi ki, göz mis rəngli incə küçələrdəki hər hansı hərəkəti seçmək qüdrətində deyildi. Mən yüksək dağ yamacında dayanıb bu musiqi titrəməsini, müntəzəm uğultu fonundakı ayrı-ayrı nidaların partlamasını doyunca dinləyə bilmədim və elə onda mənə aydın oldu ki, şiddətli-ümidsiz dəhşət Lolitanın yanımda olmaması deyil, onun səsinin bu xorda olmamasıdır.
mən baxırdım, baxmaqdan doymurdum; ölümüm qədər dəqiq bilirdim ki, onu bu dünyada haçansa gördüyüm və ya xəyal edə biləcəyim, yaxud o dünyada görməyi arzuladığım hər şeydən çox sevirəm.
