Ey dil, hələ aləmdə bir adəm yox imiş,
Var isə də, əhli-dilə məhrəm yox imiş
Sevgi ruhların fərqli məxluqlar arasında bölünmüş hissələrinin birləşdirilməsidir”, – deyirdi
Dost qorxusuz, fələk rəhmsiz, zaman da durmadan axıb gedir... Dərd çox, dərdə şərik çıxan yox, düşmən güclü, tale zəif...
Olarsa bir kişinin bəxti açıq, taleyi yar,
Kəhləsi hətta yeri gəlsə onun işə yarar…
Məndə Məcnundan füzun aşiqlik istedadı var,
Aşiqi-sadiq mənəm, Məcnunun ancaq adı var.
Füzuli
Çələbinin planı məni əldə etməyinə yaramadı.
Çünki gizli bir şeyi axtaran heç kim açıqda olan bir şeyə baxmazdı.
Çünki ağıl insana dünya maraqlarını,
Çünki insan eqosuna ən ağır gələn şey qınanmaqdır.
Bir az da bu düşüncəsizliyinə görə özünə acığı tutur, kəsilməsi lazım olan başlara yaşamaq haqqı verdiyi üçün özünü söyüb-yamanlayırdı.
