Әй, дәруіш, бұ дүниені бас көзімен барласаң іші қы-зық пен думанға толып тұр. Үйлену де – бір қызық, үй болу да – бір қызық. Біреу мал жинайды, біреу мансап қуады. Кейбірі атақ-даңққа масайып шалқып жүреді. Енді бірі астың дәмдісін, шапанның сәндісін киіп марқайып отырады. Бірақ осы қызықтың түбі – баянсыз. Бейне бір сұлу әйел іспетті қылмыңдап өзіне шақырып тұрады. Онымен неке қисаң, қалыңмалына жастық қуатыңды, қайран уақытыңды беруге мәжбүр-лейді.