Məni özümdən sitat gətirməkdə qınama, ancaq burada insan taleyi ilə bağlı düşüncələrimi səninlə bölüşməkdən özümü saxlaya bilmirəm: dayaz düşüncəli, geridəqalmış adamlar heç bir sıxıntı çəkmədən, çox asanlıqla yaşaya bilirlər, biz isə, daima, ömrümüzdə nələrinsə çatışmadığını duyaraq yaşamaqdayıq. Öz kimliyimizi bölünüb kiçilməkdən qorumaq, onun bütünlüyünü saxlamaq üçün biz özümüzün bacarıqlarımızı sağlam bir özül üzərində qurmaqdansa, çox vaxt, əyləncələrə, hay-küyə və yersiz duyğulanmalara qapılmaqla ömrümüzü yelə veririk. Biz, özümüz də niyəsini bilmədən, gerçəkləşməyə çalışan gücümüzü sıxışdırır, onu gərəkli işlərə qoşulmaqdan çəkindiririk. Bu öyrəncəmiz təbii istəklərimizi basıb əzir və biz bununla şəxsiyyətimizi incələşdirdiyimizi sanırıq.