. «Bütün həyatımı elmə həsr elədim. Qoy elə ölümüm də elmə xidmət etsin. Qəbir evində cəsədimi qurd-quş yeyincə, alim dostumun əli altında olmağı üstün tuturam» – professor Douel belə bir vəsiyyətlə dünyadan köçdü. Mən də meyit üzərində işə başladım. Təkcə ürəyini deyil, loru dildə deyilən tək «ruhunu» da, şüurunu da dirildə bildim. Burada dəhşətli nə var ki? İndiyə kimi insanlar ölümü dəhşətli sayırdılar. Məgər ölüləri diriltmək min illərdən bəri bəşəriyyətin ən böyük arzusu olmamışdırmı?