Құбылдың өзін емес, әруағын үркіту керек, – деді сыбырлап.
– Оны қалай үркітпексің?
– Байқаған боларсыз, Құбыл өзі тақуа. Дәретсіз аттап баспайды. Құлшылығы түгел. Арам болған асты ішпейді. Былапыт сөйлемейді. Бос сөз айтпайды. Мұның бәрі жүректі кірлетерін біледі. Оның күші де, әруағы да осы ғадетінде һәм тазалығында. Әруағын үркітем десек алдымен арам ас іштіру керек. Құлшы-лығы түгел адамға арам ас жақпайды. Не ауырып өледі, не бұзылып жолынан таяды.