ən səfeh, ən kəndli, ən zamansız, dövrdən və dəbdən ən uzaq, ən ağılsız, ən yanlış və ən qəribə kitablarını belə gülünc bilib bir kənara atmamağı öyrəndim. Bu kitabları sevməyimin sirri onları, müəlliflərinin istədiyi kimi oxumaq deyildi. Bu qəribə, lazımsız, müəyyən yerlərdə heyrətləndirici dərəcədə gözəl kitabları da, özümü həmin kitabların müəlliflərinin yerinə qoymaq üçün oxumuşdum. Əyalətdən qurtulmanın yolu əyalətdən qaçmaq deyil, o duyğu ilə sonuna kimi bir yerdə olmaqdı. Beləliklə, həm getdikcə böyüyən kitabxanamın içinə dərinləşməsinə daxil olmağı, həm də onunla arama bir məsafə qoymağı öyrəndim