еді. Әйелді қорлағанда пайғамбардың ұлық дәрежесін мойындап, ең бірінші мұсылман атанған Хадиша анамызға тілің тиеді, – дедім.
– Ойпырмай оңдырмапсыз-ау, ә? Сол сөзге шыдап отырды ма, ана шейхтер?
– Отырмағанда қайтеді? «Жүйелі сөз жүйесін табады, жүйесіз сөз иесін қабады» деген. Өз сөзі өздеріне жау болды. Тілін тістеп, бармағын шайнады. Бастары асқабақтай салбырады. Асқабақ десе асқабақ бұл найсаптар. Асқабақ бақшада теңкиіп жатады. Бірақ іші қуыс. Құр қауашақ. Сөйте тұра бәрі шетінен кеудемсоқ. Бидайдың бас көтергені дақылының жоқтығы, жігіттің кеудесін көтергені ақылының жоқтығы деген.
– Тірідей сойыпсыз-ау?! Әйел затын ұлықтаған сіздей ұстаз жоқ шығар, сірә?!
– Бұл менің еңбегім емес. Ананы ардақтап, әйелді ұлықтап, қызын әлпештеп, келіншегін аялап ұстау көне түркіден жеткен даланың заңы еді. «Еркек елдің иесі, әйел үйдің киесі» деген. Ертүрік үйде туады, түзде жүріп өледі. Ал тәрбиемен аналар айналысады. Бесікті солар тербетеді. Бесік жырын айтып, хикметті баланың құлағына құятын солар. Ел болатын жұрт бесігін түзейді. Сондықтан, мен пайғамбар сүндетімен бірінші әйел баласын мұсылман қыламын. Әйел түзелгенде әлем түзеледі!