Көп таныстарым Инстаграмда оқығанын қойып көп көрдім, бірақ пікірлерін жазбаған. Ұнаған жағы өте қызықты жазылған, көп адамдардың Қазақ мәдениетіне көрсеткен ерліктері керемет жазған. Оған қоса, орысша айтқанда эмоциональные качели өте көп болды, өзім дауыстап оқығанды жақсы көремін, кітаптың жартысына дейін, үлкен автобанда спорткармен келе жатып, яғни оңайлықпен оқып келе жатып, 1 км жерді 3 сағат жүргендей күйге Ілиас Омаровтың қоштасу хатын, тұтығып, көзіме жас үйіріп, тамағыма тас тұрғандай терең тыныстап әрең оқыдым. Өзімді ардақты ұлынан айырылған Қазақ мәдениеті не болмаса ұлынан айырылған Қазақ халқының мұңы болдым ба білмеймін, бірақ эмоциям шарықтап кетті. Оған қоса кітапты оқып отырып гуглға көп жүгіндім.
Ұнамаған жағы, Өзбекәліні жақсы көрсетем деп көп адамды жау, оңбаған, қуыскеуде, сатқын қылып көрсетті. Оған қоса 2-ші жартысы тұнып тұрған нацизм, қазақи шовинизм, русофобия болып шықты. Культ личности жасауы тағы бар.
Ал жазу себебі, неге Мәдени майдан туралы деген сұраққа жауапты ұзақ ойландым, нәтижесі: мәдениет, пропоганда саласында жұмыс атқарып жүрген, потенциалды Президент бола алатын адамға жасаған астыртын жарнама. 1993 жылы қағаз тапшы кезде жарық көрген фэйк шығарма “ Түп-тұқианнан өзіме шейін”- деген кітапқа қатты ұқсап кетті (Бұл жерде барлық Шапыраштылардан кешірім өтінемін, мен ешкімді дискредитация жасап жатқаным жоқ, жай өзімнің пікірім). Жалпы айтқанда, Мәдени майдан деген обложкада президенттікке үміткерге агитация. Бұл тұста Керімбай бұрынғы ИК тобының режисері Куня Бейсекпен бір-бірін аса танымаса да, бірігіп жұмыс жасап жатыр. Ол теріс па, бұрыс па бұл пікірді оқып жатқан өзіңіз бағаларсыз, мен үшін бастысы, қантөгістен аман болайық🤲🤲🤲!!!
Кітап көңілден шықпады, бірақ Санжар Керімбайға деген сыйластығым жоғары, және Қазақ телевидениесіне және мәдениетіне қосқан үлесі зор (“Алтын сақа” бағдарламасы, 2000 жылдардың басындағы теледидар мен радиодағы ой пікірлері әр кезде жүрегімде қалады). 2018 жылы Алакөлде демалған кезімде бір Қазақ телевидинесінің корефейін, ақсақалын кездестіргенмін, ол Санжар және сол кезде онымен бір командада болған адамдар туралы келесі сөзді айтқан: “Олар бізді сендер шалсыңдар, кемпірсіңдер деп жұмыстан кетуіме себепкер болды, мені менің шәкірттерім сүйікті жұмысымнан қуды. Бірақ, менің оларға деген еш өкпем мен ызам жоқ, себебі олардың келуімен Қазақ телерадиосы бір серпіліді, себебі біздің кезде шыны керек телерадио застойда болды, олардың келуімен Қазақ телерадиосы ұтты!”-деген сөздері бар. Әрине еңбек болғаннан кейін, және көркем шығарма болғандықтан ол субъективті болады, сол себепті мен сияқты инженерлер шығармаға жан-жақтан қарайды, және көзқарас та сондай болады. Қорыта кете, мен үшін Қазақ мәдениетінің символы Өзбекәлі емес, ол - Ахмет Жұбанов. Ал бұл шығарма (өзімнің субъективті пікірім) бірінші екі-үш жыл атышулы болады да, келесі жеті жыл, жәймен шаң баса бастайды.
