Баламның жетіге толуына бір-екі апта қалғанда бастап, 2-3 аптада (үзілістермен) бітіріп тастадық. Бір оқысаң, бас көтере алмайсың. Балама әбден ұнады: өзі ертегілерден де, мультфильмдерден де қызық дейді, “сан жетпес есе қызық” деп қояды. Кейіпкерлермен қоса мұңайып, қоса қуанып отырды, өзім де арасында көзіме жас келіп, көңілім босап қалады, сағаттап оқып отырып қаламыз, түн ауа ұйқы қысса да, әбден кірпігіміз айқаспайынша оқимыз. Ұлыммен оқыған ерекше бір сезім болды, бірақ сонымен қатар кей тұстарын қалдырып кетуге, кейбір сөздерін аздап өзгертіп оқуға мәжбүр болдым😉
“Әлемде ең қатты мұңайған кезім осы болды. Кітап бітіп қалды” деп жатыр дәл қазір. Оқыңыздар, өкінбейсіздер! Еркін өскен балаларымыздың Қанаттардың өміріне үңілуі оларға үлкен сабақ болары анық.
