Пікірлер14
👍Ұсынамын
💧Көз жасын төктіреді
Книгу был вынужден прочитать из-за долгов по белорусской литературе и, честно, не пожалел. Интересная, проработанная история про два поколения двух семей, переживших две войны. Они пережили многое, их судьбы переплелись из-за общей беды: у них забрали детство. Трагичная история, с от части счастливым финалом, но он, все же, остается открытым, но есть надежда, что у героев всё сложится хорошо
Дәйексөздер1152
Гэта яна. Нязнаны ім чалавек. Без яго яна вырасла. Ён ні разу не меў шчасця трымаць яе на руках і гаварыць з ёю малою і падоўгу глядзець на яе дзіцячую ўсмешку. Нехта злы і бязлітасны ўкраў у яго яе маленства.
Яны абое належалі да таго пакалення, якое не ведала сапраўднага маленства. Але затое перад імі стаяла ўжо іхняя маладосць. А каб хто ім сказаў, што другое пасля іх пакаленне (іх дзеці) ужо і маладосці мець не будуць, што іх маладосць з'есць чужы прышэлец? Хіба была б у іх вера ў гэта? Яны ж так моцна якраз цяпер пачыналі адчуваць блізасць усемагутнай маладосці!
Дзеці часта гуляюць у дарослых. Тут жа не было гульні, была самая бязлітасная неабходнасць, але Волеччын твар быў цяпер так падобен да твару зусім малой дзяўчынкі, якая пераймае ўчынкі свае маці!
