“Məgər sevən kəs üçün sevdiyi insanın yoxluğu onun xəyallarda mövcudluğunun ən arxayın, ən təsirli, ən uzunömürlü, ən sarsılmaz varlığı deyilmi?”
Xoşbəxtliyin resepti sadədir: bədbəxtliyi aşırmaq.
“Məgər sevən kəs üçün sevdiyi insanın yoxluğu onun xəyallarda mövcudluğunun ən arxayın, ən təsirli, ən uzunömürlü, ən sarsılmaz varlığı deyilmi?”
İnsanlar cəmiyyətdən heç də həmişə şüurlu şəkildə uzaqlaşmırlar. Buna fiziki qüsur və ya asossiallıq, özünü daha çox gözə çarpdırmaq və başqalarını səni düşünməyə vadar etmək kimi tamahkar niyyət və ya öz qəlbini xilas etmək, eləcə də yaşamaq və güclü hisslər keçirmək istəyi də səbəb ola bilər.
Xoşbəxtlik bərk haldadır, sevinc isə maye halında”
Selincerlə Una kurtuaz sevgi yaşamışdılar. Çaplinlə Unanın evliliyi isə bu günə qədər gördüyüm ən uğurlu nikahdır. Həyatda hər iki sevgini dadmısansa, deməli, mükəmməl, dolğun ömür sürmüsən, Una kimi.
Prust “Həzzlər və günlər” əsərində Emili Dikinsonun dediyi sözlərin eynisini yazır: “Məgər sevən kəs üçün sevdiyi insanın yoxluğu onun xəyallarda mövcudluğunun ən arxayın, ən təsirli, ən uzunömürlü, ən sarsılmaz varlığı deyilmi?
Körpə Una, gün ərzində dəfələrlə mənim həyatımı xilas edirsən və bundan QƏTİYYƏN xəbərin olmur.
Good girls go to heaven, bad girls go everywhere”.
— Təsəvvür edirsən, hamının cibində daşına bilən telefon olsaydı, nə olardı? Dəhşət olardı. Günümüz- gündüzümüz olmazdı. Həmişə bizi narahat etməyə bir adam tapılacaqdı.
