Шмат казацтва нацярпелась -
Бітва йдзе крывава
Задымелі у пажарах
Панскія сялібы,
Палілася кроў ракою
На лугі, на скібы.
Ох, патрапіць народ часам
За сябе ўступіцца, -
Зруйнаваць палацы вашы,
Вашай кроўю ўпіцца..
Не забудзься, што сумленне
Ёсць і ў простым людзе!
Не папусціць ў крыўду славу,
Славу ды свабоду
Бандарэнка сходы кліча,
Ўсім аб крыўдзе кажа;
Войска сільнае збірае,
Роўна сіле ўражай
Шмат цярпець народ умее,
Ўмее ж і памсціцца,
Як дадзене вельмі крыўда,
Як зло разгасціцца
Загадаў слаць да магілак
Сцежку дыванамі
І пасыпаць дываночкі
Белымі цвятамі
Мураваці з мура,
Каб магілкі не размыла
Ні вада, ні бура
Шоўкам кажа абіваці
Гроб той дзераўляны
Неспакоен пан Патоцкі
У сваёй правіне,
Што ўчыніў такую крыўду
Ні пра што дзяўчыне;
Хоча грэх свой чым загладзіць
І віны убавіць
