Ночкі каратаці, -
Лепш навекі косці парыць
У зямельцы-маці
Не такую, ясны пане,
Бачыш прад сабою,
Што захоча чэсць і славу
Прадаваць з табою.
Дужы ты з сваім багаццем,
А я сілы большай, -
За мной праўда і народ мой,
За табой жа - грошы!
Чым з табою піць, гуляці,
Ну, што воліш сабе выбраць,
Пышная паненка:
Ці ў бяседзе засядаці
Вось пад гэтай сценкай
І са мною піць, гуляці,
Ночкі каратаці?
Ці навекі косці парыць
- Не такую, ясны пане,
Бачыш прад сабою,
Што захоча чэсць і славу
Прадаваць з табою.
Сваё золата, палацы
Застаўляй сабе ты,
Сам заморскае віно пі
І насі саеты.
- Ну, што воліш сабе выбраць,
Пышная паненка:
Ці ў бяседзе засядаці
Вось пад гэтай сценкай
І са мною піць, гуляці,
Ночкі каратаці?
Ці навекі косці парыць
Лезе пан да Бандароўны,
Ўвесь гарыць, бы ў жары;
Тая, жартаў не пазнаўшы,
З'ехала па твары
Хоча грэх свой чым загладзіць
І віны убавіць;
Бандароўну хоць па смерці
Думае праславіць.
Неспакоен пан Патоцкі
У сваёй правіне,
Як не ўмее дараваці
Ён нідзе нікому.
