Көзіңді аш, оян қазақ, көтер басты,
Өткізбей қараңғыда бекер жасты.
Жер кетті, дін нашарлап, хал арам боп,
Қарағым, енді жату жарамас-ты.
Найзаменен түртсе де,
Жатырсын,қазақ,оянбай.
Мұнша қалың ұйқыны
Бердің бізге,ой,Алла-ай!
Бар ма екен біздей ғафыл жұрт,
Атырафқа көз салсақ.
Көзі іскенше ұйқыға
Келе жатқан тоя алмай?
Етемін үміт жастардан,
Жаңа гүл шашқан бақшадай.
Мұрадын оңай кім табар,
Жар салып жұртқа қақсамай?
Халыққа,жастар,басшы бол!
Қараңғыда жетектеп.
Терең судан өтер ме,
Көрген кім шариғаттан деген сөзді:
«Қор етіп әйел халқын аямасын».
Сатады қызды қазақ мал орнына,
бір көрген біліс, екі көрген таныс
Әйелді хайуанға қисап етіп,
Тұтады өзін ерлер хан орнына
Жалғыз-ақ бiздiң қазақ қарап жатқан.
Ешбiрiн осы айтқанның iстей алмай,
Қатардан кейiн қалдық надандықтан.
Бiз дағы ғылым бiлсек етпес пе едiк,
Iлгерi озғандарға жетпес пе едiк.
Дiн, дүниемiз таршылықтан азат болып,
Өнерлi халық атанып кетпес пе едiк?
«Мен сені жаным-тәніммен сүйемін»
Әйелді хайуанға қисап етіп,
Тұтады өзін ерлер хан орнына.
Сатады қызды қазақ мал орнына,
Алмайды халал жұпты жар орнына.
Қазақта жазылмайтын бір ауру бар -
Келмейді мінін айтсаң жаратқысы.
