Көзіңді аш, оян қазақ, көтер басты,
Өткізбей қараңғыда бекер жасты.
Жер кетті, дін нашарлап, хал арам боп,
Қарағым, енді жату жарамас-ты.
Найзаменен түртсе де,
Жатырсын,қазақ,оянбай.
Мұнша қалың ұйқыны
Бердің бізге,ой,Алла-ай!
Бар ма екен біздей ғафыл жұрт,
Атырафқа көз салсақ.
Көзі іскенше ұйқыға
Келе жатқан тоя алмай?
Етемін үміт жастардан,
Жаңа гүл шашқан бақшадай.
Мұрадын оңай кім табар,
Жар салып жұртқа қақсамай?
Халыққа,жастар,басшы бол!
Қараңғыда жетектеп.
Терең судан өтер ме,
Көрген кім шариғаттан деген сөзді:
«Қор етіп әйел халқын аямасын».
Сатады қызды қазақ мал орнына,
Бір күндерде Жамал кәміл бақытты бір қыз болып жұрттың аузына ілігіп, құрбысының алды болып жарқылдап жүрген дәрежеден түсіп, ақырында мұндай қадірсіз, мұндай кемшілікке душар болып, барымтаға түскен малдай біреуден біреу алып жүргенін көрген халықтан Жамалды аямаған жан калмады.
Байқашы өзің-өзің отчет беріп,
Бақытсыз Жамал қызды оқып көріп.
«анасын көріп қызын ал, аяғын көріп асын іш»
бір көрген біліс, екі көрген таныс
Әйелді хайуанға қисап етіп,
Тұтады өзін ерлер хан орнына
Ерте жатып, кеш тұрып керiледi,
Кәсiп қып, мал табуға ерiнедi.
Ертеңгiсiн ойламай, Құдай ұрған,
Қайғы жоқ, iшпей-жемей семiредi.
Қазақтың һиммәт
85
еткен жан болмады,
Бұларға жәрдем, көмек берген болып.
Түйенi түгiменен жұтса дағы,
Харамнан нәпсi тыйып бiр қашпаған.
