Цитаты из книги автора Жавлон Жовлиев Қўрқма

Нега умринг саҳа

Биз кўп ухлаб, тиниқиб, кучга тўлиб, уйқудан турамиз, албатта, яна ухлаш учун!

Мен улар туққан болаларни тўпламоқчи эдим илмга, маърифатга, аммо қаршимда турибди бир ўқ ва бахтиқаро ота!”

Онам бутун дунёга ваҳима қилиб мени туққану, олти ойлигимда отам билан бирга ёниб кетган. Қишлоқ пахтасига қўшилиб, худди унда ўрмалаётган бир чумоли каби сонияда куйиб қолишган. Гувуллаб, балки жазиллаб, балки тутаб, балки ўкириб, балки йиғлаб, балки кулиб, мени ўйлаб ёки ўйламай, қўлларини чўзиб ёки барига тан бериб, кўниб...

Ерга етти марта йиқилган боланинг кўзидан ўт эмас, сўз отилади. “Ҳе, сенинг онангни...”

Аммо бир куни қўшнимизнинг эшаги еб қўйди барини.

Ажрашай дердим, бошқа бир эрнинг нафаси тегмасин деб қўймадим, жавобини бермадим...

Тирик учраш хайратлантирмай қўйибди уни.

Сағирим, бугун сўкинмадинг, одам ғалати бўлиб юрибди, бир нималар деб қўй!

мен бундан охиргача баҳра олишни ва сўнг ўлишни режа қилиб қўйгандим