Дайындаған: Елмұрат Ораз

 

«Шабыт» баспасы

Алматы, 2022

Ер Бұлан

Аһ ұрып шерлі дүние жатпады ма,

Адамзат қапалыққа батпады ма!

Әлемге тап тажалы қожа болып,

Арды ұстап шаштан сүйреп сатпады ма!

Қиядан қыран ұшып аса алмаған,

Арулар жыр мен шерін баса алмаған.

Буалдыр түн түнекті дауыл соғып,

Сергітіп әсте бір кез аша алмаған.

Шыңдардың басын орап қара бұлт,

10 Кесіліп адамзаттан бақытты үміт.

Тұрған кез түнектердің арасынан,

Жас Бұлан жүріп кетті, міне, суыт.

Туғандай көкжиектен жасыл белес,

Туғандай ой соңынан бұлдыр елес.

Әйтеуір жас қаһарман көп ойланды,

Шақырып тұрғандай-ақ үлкен күрес.

Бір мезет сұсты қабақ түйіледі,

Кім үшін мұнша неге күйінеді?!

Жайдары жарқылдаған мінезінен,

20 Ақ жарқын ер тұлғасы көрінеді.

Ол өзі он сегізге келген биыл,

Ер мүсін елден ерек бітімі ұйыл.

Қараторы, келте мұрын, кең иықты,

Сом біткен он саусағы неткен дөйір.

Қара көз, өткір, өжет жап-жас бала,

Дейсіз-ау «мұны тапқан қандай ана?!».

Анасы асыл қымбат адам еді,

Тапқаны жалғыз осы Бұлан ғана.

Қыстың бір суық кезі, түн де айсыз,

30 Көшпенді ел, күйі төмен, көбі малсыз.

Қалидың қара қосы соның бірі,

Қыстаған осы қоспен бұл да амалсыз.

Ауырып көптен бері жатып қалған,

Қалидың ойында бар жалғыз арман.

Ат жалын жалғыз ұлым тартса деуші ед,

Жете алмай арманына дүние салған.

Мінеки, өтіпті он жыл одан бері,

Зая боп кетті ананың талай тері.

Мұқанның қойын жайып қақыға алған,

40

...