ці будзе некалі Сцяпанка вялікім чалавекам, ці заззяе над ім зорка светлая - не ведаем
будзеш гаспадаром, бо з голаду памрэш
Я буду некалі вялікім чалавекам
Студэнты забралі хлопчыка з сабой і падарылі яму прыгожую скрыначку з рознымі фарбамі. Яны абяцалі яго вучыць і ў горад забраць, кажучы пры гэтым, што з яго выйдзе вялікі чалавек.
Студэнты зацікавіліся і таксама прыйшлі паглядзець
Гэта - антыхрыст! - казалі адны з разумнікаў вясковых.
Не абышлося тут і без нячыстай сілы. І
Пайшла казка па ўсёй ваколіцы аб той фарбе,
Пакажы, пакажы, гаспадар ты мой, што ты ў руках сваіх там трымаеш? - Пры гэтым Мікіціха схваціла яго за рукі і ўбачыла, што пальцы ў Сцяпанкі былі анучкамі завернуты. Яна хутка сарвала анучкі і чуць не абамлела ад неспадзеўкі - пальцы былі запэцканы крывёй...
Дзе ты, гаспадар ты мой, чырвоную фарбу дастаў
