Жыў дзед з бабай. Паехаў дзед у лес і згубіў рукавічку. Пры-скакала да рукавічкі лягушка і пытаецца: — Хто ў гэтай рукавічцы жыве? Ніхто не адгукаецца. Яна залезла ў рукавічку і стала жыць. Трохі пагадзя паўзе рак. Прыпоўз да рукавічкі і пытаецца: — Хто ў гэтай рукавічцы жыве? А лягушка гаворыць: — Сама паня-пацягуня. А ты хто? — А я рак-тарабун. Ці можна мне? — Лезь! Трохі пагадзя бяжыць зайчык. Прыбег да рукавічкі і пытаецца: — Хто ў гэтай рукавічцы жыве? — Сама паня-пацягуня і рак-тарабун. А ты хто? — А я па бярэзнічку прыгун. Палезу і я к вам? — Лезь! Трохі пагадзя бяжыць лісіца. — Хто ў гэтай рукавічцы жыве? — Сама паня-пацягуня, рак-тарабун ды па бярэзнічку прыгун. А ты хто? — А я лісіца, добрая маладзіца. Палезу і я к вам? — Лезь! Лісіца ўлезла і сядзіць. Трохі пагадзя ідзе воўк. — Хто ў гэтай рукавічцы жыве? — Сама паня-пацягуня, рак-тарабун, па бярэзпічку прыгун і лісіца, добрая маладзіца. А ты хто? — А я з-за куста хапун. I я палезу к вам? — Лезь! Улез і воўк. Трохі пагадзя сунецца мядзведзь. Падышоў да рукавічкі і пытаецца: — Хто ў гэтай рукавічцы жыве? — Сама паня-пацягуня, рак-тарабун, па бярэзнічку прыгун, лісіца, добрая маладзіца, ды з-за куста хапун. А ты хто? — А я зверху прыціскун. Пусціце мяне к сабе! — Не, ужо няма куды. — Ну, я зверху сяду! Узлез наверх, як ціскануў, так звяры і разбегліся ўсе.
Лісіца ўлезла і сядзіць. Трохі пагадзя ідзе воўк. — Хто ў гэтай рукавічцы жыве? — Сама паня-пацягуня, рак-тарабун, па бярэзпічку прыгун і лісіца, добрая маладзіца. А ты хто? — А я з-за куста хапун. I я палезу к вам? — Лезь! Улез і воўк. Трохі пагадзя сунецца мядзведзь. Падышоў да рукавічкі і пытаецца: — Хто ў гэтай рукавічцы жыве? — Сама паня-пацягуня, рак-тара
