Адамның жанжүйкесі тіршіліктен мағына таппай тыпырлайды. Өмірде жетістікке жетсе де, жандүниесіндегі үңірейген вакумды толтыра алмай қиналады. Оны «экзистенция вакумы» деп атадым. Адамның бүкіл қайғысы мен қасіреті осы вакумнан басталады.
Сонда адамның рухани болмысы қайда қалды? Мәрттігі, өзге үшін малын да, жанын да қиятын жанқиярлығы, ерлік істері, ізгі қасиеттері қайда жоғалып кетті?
Біріншіден, барлық адамның болмысы мен экзистенция талаптары объективті болады. «Бұл ілім Еуропа жұртына арналған ғылым. Бізге ЛОГОС деген таңсық» деп бөтенсудің жөні жоқ. Екіншіден, «хикмет» сөзі Яссауидің «Диуани хикметі» арқылы ежелден таныс. Санаға сіңген сөз. Дұрысы түпсанаға (subconsciousness, подсознание) сіңген сөз. Мағыналық жағынан толық қабысады. Әрі «хикмет» сөзін ғылыми айналымға салып халықтың өшкен рухани танымын тез тірілтеміз.
