Сонда бақыт құсы кеудесінде МӘНІ бар баланы іздеп тауып, соның ғана басына қонған болып шығады.
Франклдың ойын қайта жалғаймыз. Адам ұрпағы Ұлы Мән талап етіп, соған ұмтылғанда басқа нығметтер оны өзі табады.
Бізді бақыт пен рақат сүйремейді, оларды тудырушы мазмұн сүйрейді.
Шектеулі қызықтарды қуалай беру ұстатпайтын баянсыз бақытты қуалауды еске салады
Мақсат, мұратсыз жетістігін жарнамалау осыған ұқсас. Асыл мұрат назардан мүлт кеткенде кісінің жиған-терген бар өнері өзіне қайта оралады. Өзінен басқаға пайдасы тимейді. Бұл жерде Маслоу мен біздің көзқарастың қиысатын тұсы бар. Ол: «Адам маңызды іспен шұғылданғанда өзі де маңызды тұлғаға айналады», – деген.
Мен былай дер ем: өзін елден ерек етіп көрсету адамның интенционалды табиғатынан шығады.
Талантты көрсетіп, елге мақтану мақсат емес. Бұл алғашқы талпынысқа да кірмейді. Бұндай қадам трансцендентті табиғатқа қайшы.
Адамға талант өзін жарқ еткізіп көрсету үшін берілмейді. Талант пен дарын Мәнді жүзеге асырушы құрал ретінде қызмет етеді.
Себеп пен Негіздің айырмашылығы неде? Негіздің түпкі табиғаты психологиялық не ноологиялық болады. Себеп керісінше, биологиялық немесе физиологиялық қабаттан шығады.
Біздің теория бойынша рақатқа тікелей баруға болмайды.