“The Raven” is a narrative poem by the American writer and poet Edgar Allan Poe. It was published for the first time on January 29, 1845, in the New York Evening Mirror. Noted for its musicality, stylized language and supernatural atmosphere, it tells of the mysterious visit of a talking raven to a distraught lover, tracing his slow descent into madness.

Жас шектеулері: 18+

Қағаз беттер: 5

Ұқсас кітаптар

Кітаптың басқа нұсқалары2

The Raven

Edgar Allan Poe

The Raven

Edgar Allan Poeжәне т.б.

Laura Madsenжәне т.б.

611

The Raven

Edgar Allan Poe

The Raven

Edgar Allan Poeжәне т.б.

18+

Оқыдыңыз ба? Не айтасыз?

👍👎

Пікірлер

Maksimпікірімен бөлісті9 жыл бұрын

🙈Дым түсініксіз

💡Танымдық

💞Романтикалық

too many old words and phrases used in yore poetry, but it's short enough

1 Ұнайды

Комментарий жазу

Dylan_993пікірімен бөлісті8 ай бұрын

👍Ұсынамын

2 Ұнайды1 түсініктеме

Комментарий жазу

Мария Костроминапікірімен бөлісті4 жыл бұрын

👍Ұсынамын

💀Қорқынышты

🙈Дым түсініксіз

2 Ұнайды

Комментарий жазу

Дәйексөздер69

V Gдәйексөз келтірді8 ай бұрын

Deep into that darkness peering, long I stood there wondering, fearing,

Doubting, dreaming dreams no mortals ever dared to dream before;

But the silence was unbroken, and the stillness gave no token,

And the only word there spoken was the whispered word, "Lenore?"

This I whispered, and an echo murmured back the word, "Lenore!"—

Merely this and nothing more.

1 Ұнайды

Комментарий жазу

V Gдәйексөз келтірді8 ай бұрын

And the silken sad uncertain rustling of each purple curtain

Thrilled me—filled me with fantastic terrors never felt before;

So that now, to still the beating of my heart, I stood repeating

"'Tis some visiter entreating entrance at my chamber door—

Some late visiter entreating entrance at my chamber door;

This it is and nothing more."

1 Ұнайды

Комментарий жазу

Education Educationдәйексөз келтірді8 ай бұрын

But the Raven still beguiling all my sad soul into smiling,

Straight I wheeled a cushioned seat in front of bird and bust and door;

Then, upon the velvet sinking, I betook myself to linking

Fancy unto fancy, thinking what this ominous bird of yore—

What this grim, ungainly, ghastly, gaunt, and ominous bird of yore

Meant in croaking "Nevermore."

1 Ұнайды

Комментарий жазу