Пасля таго праз паўгоду
Ў марцы ж мяне на свабоду,
Дзякуй Богу, адпусцілі
У той дзень, як і хрысцілі
У той дзень, як і хрысцілі.
Пасля таго праз паўгоду
Ў марцы ж мяне на свабоду,
Дзякуй Богу, адпусцілі
А ў астрозе ж няма волі,
Ні ў чом няма і ніколі!
У жалезе тыя дзверы,
Пры дзвярах стаяць жаўнеры,
А народ усё сярдзіты -
Так як бы яшчэ не сыты
Людскіх слёзаў, мукі, енку;
Наперш конь здох таго ж лета,
І цялушка, як лань, пала...
Матка ж, ведама, кабета,
Затужыла і запала,
А хлопцу ўсё роўна - яма!
Хоць бы жывым хоць давезці,
Каб дарогай не сканала
У Аборках* мост сарвала,
А я ж быў - чуць жывы, слабы.
Рада - ў раду, на тым стала,
Што ахрысцяць з вады бабы.
Кепска зрабіў, што радзіўся,
Кепска будзе, свет пазнаўшы!»
