автордың кітабынан сөз тіркестері  Бондар

Бядуля Змітрок

Сама пані з двара заказала ў яго начоўкі

голад, і холад, але пераносіла ўсё моўчкі і нікому не жалілася

Даніла стаў маўклівы і пануры. Бондарства ён закінуў. Інструменты яго паіржавелі, бо ў хаце ён рэдка калі бываў - валяўся цэлымі днямі п'яны ў карчме пад

Хутка за сваім старым памерла і Аўдоцця. Па ёй ніхто не галасіў, бо была адна-адзінокая, без сваякоў і без родных.

А як прывезлі суседзі з карчмы нежывога Данілу, дык яна таксама голасу не падняла, толькі ціхутка плакала.

Пані, сама гэтага не разумеючы, бязлітасна плюнула чалавеку ў самую душу, зрабіла яму такую рану, якая ніколі не загоіцца.

Пані нават не зацікавілася глянуць на пекную работу Данілы. Заплаціла не таргуючыся, і гэтым справа скончылася.

Звычайнае вока часта глядзіць на золата і думае, што гэта камень.

І расла яго творчасць, нібы казка, што прыняла раптам формы праўдзівасці.

Ім абодвум кружыць галовы вялікае здарэнне: пані пажадала мець у сваёй гаспадарцы хвалёную работу «залатых рук» Данілы.