Травіца брат-сястрыца

Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч

Мірона ж, Алёнку усе жалавалі,

У адной магіле родных пахавалі;

Да на той магіле вырасла травіца,

I людзі назвалі яе «брат-сястрыца».

Няшчасна Алёнка перастала жыць.

Што ж зрабіў Мірончук?

Ён маўляў сбясіўся,

Уцёк із касцёла, к Случы падбяжаў,

Иры берагу шчыра Богу памаліўся

I, як цяжкі камень, у ваду ўпаў!

Да пакуль жа яму прыняслі спамогу.

«Братачка ж ты мой родненькі!

Горку ж долю Бог нам дау,

Чаму ж ты мяне, міленькі,

Як сястрыну не спазнаў?

Тагды б я цябе любіла

Братнім орцам і душой,

Тагды б і грэху не была

Жыць пры табе, братка мой!