– Аммо мен ноқулайликни севаман.
– Биз севмаймиз, – деди Бош Нозир. – Биз қулай шароитда яшашни маъқул кўрамиз.
– Менга қулай шароит керак эмас. Менга Худо керак, шеърият, хавф-хатар керак. Озодликни истайман, эзгуликни ҳам, гуноҳни ҳам.
– Бошқача айтганда, сиз бахтсиз бўлиш ҳуқуқини талаб қиляпсиз, – деди Мустафо.
– Ҳа, шундай, – мағрур жавоб қилди Ёввойи. – Ҳа, талаб қиламан!
– Бунга қарилик, бадбашаралик, мадорсизлик ҳуқуқларини ҳам қўшиб қўйинг; захм ва саратонга чалиниш ҳуқуқини; очин-тўқинлик ҳуқуқини; бит босиш ва терлама ҳуқуқини; бутун умр эртанги кунингдан ҳадиксираб яшаш ҳуқуқини; турфа хил оғир касалликлардан азоб чекиш ҳуқуқини...
Орага узоқ жимлик чўкди.
– Ҳа, буларнинг барчаси менинг ҳуқуқларим ва мен уларни талаб қиламан.