Поручик ўзи учун бутун умрга татигулик бир кашфиёт қилди. У одамлар фақат очлик ва совқотишдан тушкунликка тушмаслигини англади. Улар ўз чекларига тушган адолатсизликлар ҳақида ўйлайвериб, ич-этини ер экан. Аччиқ фикрлардан ирода сусаяди ва ҳаётга қизиқиш сўна бошлайди.