Сондықтан, мен жалғызбын, ермегім жоқ,

Алдым қабір, үміт қып сенгенім жоқ.

«Соны істеп кеттім ғой» деп медеу қылар,

Адамдыққа еш нәрсе бергенім жоқ.

Бұл кезімде құрметтеп мені елерлік.

Жұрт үшін еткен қызмет, еңбегім жоқ.

«Өлмей жасап тұрса екен» дейтұғын жұрт:

«Дәрежеге еңбек қып келгенім жоқ.

Жалғыз мен бұл халіме қайғыратын,

Ешкім жоқ кем көңілімді жай қылатын.

Жастықта тапқан ғылым, өнерім жоқ,

Жас біткен ақыл сұрап қайрылатын;

Бәрі де менің үшін өмір тілеп,

Жылайтын: көз болғанда айрылатын.

Газет пен журналдарда жайым толып,

Бірі күн, бірі атымды ай қылатын.

Өлген, туған жылымды мейрам қылып,