Яна — вось знахарка — усё адмаўляла,

Кругом сябе шчасце людзям раскідала;

Так што ўсе святою яе празывалі,

Да самай зямелькі паклон адцавалі.

У чыстаце, дзеткі, вельмі мілавалась,

Досвета у руччы заўсёды купалась,

Кожан дзень сарочку белу надзявала:

Вось адкуль прыйшлася святая Купала!