Пенде дүниеге жалаңаш келеді, жалаңаш кетеді. Адам – ғапыл, дүниені дер «Менікі». «Менікі» деп жүргеннің бәрі – Оныкі. Сараңның ашкөз ниеті мен пиғылы өлгенше тыйылмайды. Тыраштанып қанша мүлік жиғанмен, тіршіліктен бір сабақ жіп те бұйырмайды. Шаранамен туған кісі бөз оранып өтеді, бір сағымды қуғанменен, ұстай алмай кетеді.