Дзень добры, новая мясціна!

Спаткай ты нас, як маці сына

Па часе доўгае разлукі,

І разгарні прыветна рукі

Для тых, хто змушаны ў няволі

Жывіцца хлебам твайго поля;

Зірні ты светлым вокам ласкі,

Авей крылом прыгожай казкі,

Каб гэта жыцце-пуцявіна

Была нам светлая часіна;

Узброй надзеямі нам грудзі,

Бо мы твае, зямелька, людзі!