И пока мечты мои боролись с каким-то сгущавшимся вокруг их мраком, — порывистый ветер на дворе стал незаметно переходить в заунывный стон; свирепый шум дождя, рвавший оконные ставни, обращался в тихое постукивание, иуличный шум понемножку затихал, пока, наконец, беззвучно не замерли вдали торопливые шаги последнего запоздалого пешехода.
І пакуль мары мае змагаліся з нейкім згушчаліся вакол іх цемрай, - парывісты вецер на двары стаў непрыкметна пераходзіць у тужлівы стогн; люты шум дажджу, ірваў аконныя аканіцы, звяртаўся ў ціхае паляпванне, иуличный шум патрошку заціхаў, пакуль, нарэшце, бязгучна не замерлі удалечыні паспешлівыя крокі апошняга запозненага пешахода.
