Воўк быў такі згаладалы і худы, што можна было пералічыць усе яго рабрыны. Адзін клык ён ужо даўно згубіў. Ніжняя губа вісела, як шматка. Месцамі воўчая футра так выліняла, нібы яс пагрызла моль. Ва ўсім целе ляснога гаспадара адчу валася небывалая млявасць.