Негізі тәртібі бойынша садақаны ілім іздеуші ғалым адамға береді, – дедім.
– Неге? – деп сұрады ол.
– Себебі жетім-жесір, пақыр-міскін, көрші-көлем немесе мүмкіндігі шектеулі адамдарға берсең, одан қоғамға қайыры аз болады.
– Аз болғаны қалай?
– Солай. Ілім ізденіп, ізгілік шашпайтын адам тегін тамақты жейді де, келесі күні қарны ашқан соң тағы да қайыр сұрап жүре береді. Яғни тойған күні ғана саған алғыс айтады. Бірақ бірнеше күннен соң, есінен шығып кетеді. Ал қоғам болса оның бір тойғанынан ешбір жақсылық көрмейді.