– Siz gözəlsiniz, amma içiniz boşdur. Sizin yo­lunuzda ölmək istəməzsən. Əlbəttə, təsadüfi bir yolçu mənim gülümə baxıb deyər ki, o da eynən sizin kimidir. Lakin mənim üçün o təkbaşına sizin gülünüzdən əziz­dir. Axı mən hər gün sizi deyil, onu suvarırdım. Sizi deyil, onu şüşə örtüklə örtürdüm. Küləkdən qorumaq üçün onun qabağına şirma çəkmişdim. Onun xatirinə tırtılları qırırdım, ancaq ikisini, yaxud üçünü saxlamış­dım ki, kəpənək əmələ gəlsin. Mən onun necə şika­yət­ləndiyini, necə lovğalandığını eşidirdim, o susanda belə mən ona qulaq asırdım, diqqətim onda olurdu. O mənimdir.