Жеті атасын білген ер, жеті жұрттың қамын жер деген. Мансұр бір күндік, жұрт мәңгілік. Халық – Құдайдың бір аты. Шаһардың хәкімі әділ болса, халқы бәділ болмайды. Жұрты жәбір көрмейді, жәбір көрмегендер адамнан кәпір көрмейді. Егер патша әділ болмаса ел екіге жарылады. Тоғышарлар той тойлап, биін билейді. Залымы момынды қамырдай илейді. Боқ жеген ауыздар жаласып, ылыққан иттей күйлейді. Бұған ызалы халық жасырын жиын қылады. Тұрмысты қиын қылады. Бүлік шығаруға оқталып жүреді, көшеде топталып жүреді. Ал жеке-жеке жүрсе ел іші қауіпсіз деген сөз. Әр момын өз шаруасымен әуре. «Ел-жұртым осындай апаттан аман ба?» деп хәкімінің хәлін сұрадым, – деді.