бала атасынан «Адам ұзақ өмір сүре ме?» деп сұрайды. Атасы «Өте қысқа. Бір намаздан бір намазға дейін ғана өмір сүреді. Оның мағынасы былай: адам туғанда құлағына азан айтады, өлгенде тәкбір түсіреді. Бар ғұмыры – осы» депті.
Мен адам ұрпағына Құран түсіремін. Марқұм ұрпағы әруақты еске алып, Құран оқытып, артынан дұға етсе, күнәлары жойылып отырады. Саған да артық жүк түспейді. Мұсылмандар әруақты ұмытып, Құран оқуды тоқтатқанша осылай жалғаса береді, – деді
Тәңірі тағала адамды жаратпақ болды. Табиғаттағы бүкіл жаратылыс «оны менен жаратса екен» деп таласыпты. Алла олардың бәрінің бір-бір мінін айтып, тосылдырады. Сосын назары жерге түсіп:
– Адам тәнін сенен жаратамын, сен кішіпейілсің. Менің ең жақсы көретін мінез құлқым – осы. Бүкіл тіршілік иесі саған тәуелді болады. Мінезің ауыр, сабырлы. Қойның толған береке. Алтын-күміс, ас-ауқат – түгел дерлік сенен өніп шығады. Күллі мақұлық нәжісін саған төксе де, сен одан хош иісті гүл шығарасың. Лас су жерге сіңіп, тәтті бұлаққа айналады. Жасаған жақсылығыңды міндетсіну сенде жоқ. Адам сенен жаралып, өлген соң саған оралады. Адам ұрпағы тірісінде неғұрлым саған ұқсаса, соғұрлым менің алдымда қадірлі болады
