Осы тұрғыдан қарағанда жоғарыда да айтып өткеніміздей харам екендігіне қатысты нақты бір насс кездеспеген барлық нығметтер адам үшін халал және халалдың шекарасы харамға қажеттілік болмайтындай дәрежеде кең әрі адамның қажеттілігін қанағаттандыруға жеткілікті.
«Тыйым салынған нәрсеге қараудан көзін сақтаған, нәпсісін тежеген, әрдайым мурақаба (өзін-өзі бақылау, тексеру) сезімі арқылы руханиятын, сүннетті берік ұстану арқылы сыртқы әрекетін бақылауда ұстаған және адал аспен қоректенуді әдетке айналдырған адамның зеректігі жоғалмайды»
«Бұл жолаушының жегені харам, ішкені харам, кигені харам және (нәтижеде тұтас) хараммен қоректенген. Мұндай адамның дұғасы қалайша қабыл болсын?!»
