Кітапта Мұхамбет пайғамбардың қиссалары қазақы дүниетаным бойынша баяндалған. Кітапты жазу барысында ХХ ғасырдың басында өмір сүрген Шәді Жәңгірұлының «Назым Сияр Шәрпі» негізге алынған. Кітап 2015 жылы жарық көрді. Кітапты құрастыру кезіне мүмкіндігінше қазақы, көшпелі түркі танымына негізделген сюжеттер пайдаланылған. Кітап Мұхамбет пайғамбардың өмір тарихына қызығатын барлық оқырман қауымға, ізденушілерге, зерттеушілерге арналады.
ПЕРІШТЕЛЕРДІҢ ЖАРАЛУЫ Тағы да екі тамшы Тауыстың сол көзінен тамды. Ол екеуі Ғаршы мен Күрсіге айналды. Мүбарактың оң құлағынан екі тамшы үзіліп барып, Жебірейіл мен Мәкәйіл періштеге айналып шыға келді. Сол құлағынан үзіліп түскен екі тамшыдан Ысрапыл мен Әзірейіл періштені сомдады. Самайынан аққан тамшылардан миллиондаған періштелер қалқып шықты. Бір тамшыдан миғраж түнін жаратып, оған барша қасиет пен киені дарытты. Біреуінен қанатты пырақтарды бейнелеп: – Ақырдың соңында менің пайғамбарым Мұхамбет маған адам бейнесінде қонаққа келеді. Кім өзін осы бастан тақуа ұстаса, сол менің досымды маған қонаққа әкелуге лайықты болады. Хабибіме серік болып, менің рақымыма бөленеді, – деді. Мұны естіген барша пырақтар желдей жүйткіп, жарыса жөнелді. Олар сол сағаттан бастап Мұхамбет пайғамбар миғраж түні аспанға ұшқанға дейін оны тағатсыздана күтіп, бір-бірінен тақуалықта озуға тырысты. Төртінші тамшыдан және бір періштені жаратып: – Ақырдың соңында Мұхамбет миғражға көтеріледі. Менің дәргейіме жақындаған кезде періште де, пырақ та жылжи алмай, дәрменсіз халге түседі. Сол кезде осы жайнамаз ғана хабибімді маған жеткізе алады. Сен сол жайнамазды қазірден бастап тоқисың. Миғраж түні сүйікті досымның жайнамазы дайын болсын!!! – деп әмір етті. Періште жайнамаз тоқуды сол сәтте бастап кетті. Осыдан соң Жебірейілді періштелердің патшасы етіп тағайындады. Оның нұры он сегіз мың жыл бойына Ғаршы ағланың астында тұрды. Күллі періште оның құзырына қарады. Сол кезде Жебірейіл өзін барша жаратылыстан артықпын деп ойлады. Сосын ол: Иә, Тәңірім, менен де артық, менен де үлкен жаратылған нұр бар ма? – деп сұрады. Сол кезде Алла: – Әй, Жебірейіл, көкке қара, – деді. Қараса, төбесінде жарқыраған үлкен Нұр тұр екен. Көркем Нұрдан көзін айырып ала алмай, есеңгіреп тұрып қалды. Есін жинап, зер салып қарап еді, оның қасында төрт нұр және жанып тұр екен. – Уа, Тәңірім, бұл қандай Нұр? – деді. Тәңірі тағала: – Әй, Жебірейіл! Әдепті бол. Сенің өзіңді осы Нұрдың бір тамшысынан жараттым. Ол Нұр болмаса, сен де мына нығметтің ұшқынын да көрмес едің. Бұл – Мұхамбет Мұстафаның Нұры. Ол – менің хабибім. Сен оған салауат айт!!! – деп бұйырды. Жебірейіл салауат айтты. Сосын: – Жанындағы төрт нұр кімдікі? – деп сұрады. – Ол – Мұхамбеттің төрт серігі, төрт шадияр – Әубәкір, Омар, Оспан, Әлидің нұры, – деді. – Иә, Тәңірім, бұл төртеуінің нұры басқалардан артық па? – деді. Алла тағала: – Мен төрт шадиярдың бәсін басқалардан артық еттім. Кім бұларды өзіне дос санаса, маған да дос болады. Кім бұларды дұшпан көрсе, менімен қас болады. Бұлардың достарын да дос көрген құлдарымды Мен жұмаққа кіргіземін, – деді. Сол кезде Жебірейіл тәубесіне келіп: – Иә, Алла, мен әдепсіз іс қылдым. Өзімді бәрінен артық санадым. Саған қарауға бетім жоқ. Осы айыбымды ақтайтын маған бір міндет жүкте. Мен Мұхамбетке алаңсыз қызмет етейін, – деп сұранды. Ұлық Алла: – Жебірейіл, ақырдың соңында ол дүниеге барып Хақтың ілімін жаяды. Адамзаттың хикмет кеудесі – жүрек көзін ашуды үйретеді. Құранның Нұрын әлемге шашады. Оны
