Кітапта Әбу Хамид Мұхаммед әл-Ғазали пенде мен Алланың арасында болуы тиіс «махаббат», «ынтызарлық», «достық» және «ризалық» ұғымдарын талдайды. Сопылыққа тән Аллаға махаббат пен ғашықтық мәртебелерінің артықшылығы, дүниеқұмарлықты тәрк ету, ақиретті көп ойлау сияқты мәселелер зерделенеді.
Бір құдси хадисте Алла Тағала: «Құлым нәпіл құлшылықтармен тоқтаусыз маған жақындайды және мен де оны жақсы көремін. Мен оны жақсы көрсем, оның еститін құлағы, көретін көзі және сөйлейтін тілі боламын»15 деген.