Есімді біліп хат танығалы әкем Әмин маған тек діни қисса-дастандар оқытатын. Әкеміз жеті атасынан сандығында кітап сақтаған сауатты әулеттен еді. Әжем Хубылниса да көзі ашық, ескіше өте сауатты кісі болды. Әкем мен әжемнің қатаң бақылауымен он жасқа жетпей-ақ, араб қарпімен жазылған діни дастандарды зулатып оқи алатын болдым. Ол кезде Қытайдың Алтай жағында кілең қазақ тығыз отырады. Әсіресе, қыстың күні күн батып, мал қораға қамалған соң, ел-жұрт қисса тыңдауға жиналатын. Барлық үй кезек-кезегімен ет асып, кітап оқитын қиссашыларды үйіне шақырады. Ас ішіліп, бата жасалған соң, үлкендер жағы шариғаттан біраз әңгіме қайырады. Соңынан кезек бізге тиеді. Діни дастандарды сағаттап жырлаймыз. Тыңдап отырған әлеумет арасында бізді қоштап, енді бірде көздерінің жасын сығып жылап отыратын