автордың кітабынан сөз тіркестері  Наваградскі замак

Чачот Ян

Каханкаю першаю нашай - айчына,
Ёй служым, яе мы шануем,
Другая ж каханка - вядома ж, дзяўчына,
Якую кахаем, мілуем

шведку адну быў сам князь закаханы -
А быў палкаводцам у краі.
Ах, ганьба таму, хто, пачуццям адданы,
Свой край на дзяўчыну мяняе

На Замкавай ціхай гары колісь доўга
Я слухаў сцен даўніх каменне

Калі яшчэ дзесь пры Казіміры Яне

Прыйшоў сюды Карл найшалёны

І ўзяўся паіць дол крывёю, паганец,

Знішчаючы нашы плямёны,

А цар той з усходу ліў кроў гэтаксама,

Пакуль ён з Чарнецкім не стрэўся,

О колькі тут гора, дзе сённяшні замак

ўняны - не кулі,

Палянты ўсяго - не гармат