tənhasan.
Dronqo dedi:
– Sən hətta bilmirsən ki, sevdiyin insanı itirmək adama necə əzab verir.
– Bilirəm, – qadın güldü, – bu gün də itirirəm. Həmişəlik.
Eh, Qraf, – Qızılgöz birdən dedi, – sənin ananı... sən necə oğrusan? Dəlisən, şuluqsan. Bizim qanunlara hörmət etmirsən. Orada kişi uzanıb, əsl kişi. Sən isə onunla müqayisədə əsl zibilsən.
sən dövlət başçısısansa, deməli, sənin dostun qonşu ölkənin hökmdarı və ya baş naziri deyil, məktəbdə bir oxuduğun, qonşu küçədə yaşayan çilingər olmalıdır. Bax onda sən, həqiqətən də, İNSANSAN, müstəqil şəxsiyyət
Görünür, elə müstəntiqlər də bunu bilirdilər, amma başqa versiyaları da qaydalara əməl etmək üçün gözdən keçirmişdilər, bilərək ki, cinayətin üstünü açmağa imkan verilməyəcək.
və ya kitab uydurmalarına da inanmayacaqsan,
Qəribə sui-qəsd və ölüm hadisələri paytaxtda əks-səda yaratmışdır. Bu hadisələrin qəribəliyi onların peşəkar tərəfindən törədildiyilə bağlı deyildi. Maraq doğuran səbəb qurbanların seçilmə üsulu idi. Axı məşhur teleaparıcı və tanınmış iş adamını bir-biri ilə nə birləşdirə bilərdi? Bəs, onsuzda susmağa hazır olan şahidləri aradan götürmək kimə lazım idi?.. Elə bu anda hadisələri araşdırmağa hazır olan cavan jurnalist meydana çıxır. Bütün suallara canı bahasına belə cavab tapmağa razı olan insan. Hətta ölümə meydan oxumağa qadir olan şəxs. Bütün bunlara baxmayaraq suallar azalmır, əksinə, hər şey nə qədər aydın olsa da, bir o qədər də əlçatmaz olur...
Sən bu dünyada baş verənləri artıq ikinci
və ya üçüncü əldən qəbul etməyəcəksən,
Sən ölənlərin gözləriylə də baxmayacaqsan
və ya kitab uydurmalarına da inanmayacaqsan,
Mənim gözlərimlə də görməyəcəksən,
məndən heç nəyi ala bilməyəcəksən,
Sən hamıya qulaq asaraq,
hər şeyi sanki özündən keçirəcəksən.
Uolt Uitmen.
“Özüm haqda mahnı”
Həmsöhbətlər ona etinasız baxaraq söhbətlərini davam etdirdilər.
Böyük məbləğlər uduzulurdu, ev və imarətlər uduşa qoyulurdu, oyunçular isə rayonun ən hörmətli adamları sayılırdılar.
Bəlkə öz qaniçənin də olsa, pis olmaz.
Xaşimbəyi nə mələyin, nə şeytanın gəlməyi qorxuda bilərdi. Qrafın ardınca otağa onun oğlu girdi. Balaca, on yaşında olan oğlunu görən ata gözlənilmədən ağlamsındı.
– Ata! – Uşaq onun yanına qaçdı. Yatağına yıxılaraq ağladı.
Xaşimbəy nifrətlə əzab verənlərinə baxdı. Onlar zəif yerini tapmışdılar. Ona elə zərbə yetiriblər ki, indi o, kişi qala bilməyəcək. Öz nəslini biabır edəcək.
