автордың кітабынан сөз тіркестері  Qalbga malham hikmatlar

Jaloliddin Rumiy

– Қара, болажоним! Дунё дардлари ҳам худди шундайдир. Аслида бўри қалбларга ваҳшат солувчи ҳайвон. Аммо сен бу тери ортида отанг борлигини билганинг учун қўрқмадинг ва кулдинг. Худди шу каби бутун дард-аламлар ортида Роббинг борлигини англа ва Унга ишон!

Жонсиз танамни кўриб: «Айрилиқ, айрилиқ!» деб йиғлама. Шуни билки, бу менинг айрилиқ вақтим эмас, (Роббим билан) дийдорлашиш вақтимдир!

Зинҳор ўлганим учун кўзёш тўкма! «Минг афсус!» деб ҳам айтма. Агар мен яшаб турган вақтимда нафсим йўлига юриб шайтон тузоғига тушсам, ана ўшанда ҳақиқий фарёд қилиш вақти келган бўлади.

* * *

Инсонга унинг излаётган нарсасига қараб қиймат берилади.

Овозингни эмас сўзингни юксалтир!

Қайғу чекма, эй жон! Кўра олганинг, юра олганинг, ушлай олганинг, нафас ололганинг нақадар бахт! Қўлингда бўлмаганларни сўзлама менга, қўлингда борларидан сўзла.

Чиқадиган нарвонимга сабрни зина қилдим.

Фикр қилишдан аввал ўрган,
Ҳукм чиқаришдан аввал англа.
Яралашдан аввал ҳис эт,
Сўзлашдан аввал ўйла.

Сукут айладим, «Қаҳри бор!» дедилар,
Бироз сўзладим, «Заҳри бор!» дедилар.

Баъзан нафсим менга шундай дейди: «Олдингга келиб ёмон сўзларни айтган жоҳил кишига аччиқ-аччиқ сўзласанг не бўларди?» Шунда мен нафсимга жавобан дейман: «Сўзласам нима ўзгарар эди-ю, сўзламасам нима ўзгарарди?!»