Қара торы ма, әлде ақ құба ма?
«сенің атың тұра тұрсын, менің атым жүре тұрсын»
Чарлз Риджуэйге жасы ұлғайған нағашы апасы
сіз ештеңе де байқамайды екенсіз ғой. Мен оның айыпты екенін білетінмін!
Мэри, сен қамданып болдың ба? Мен саған жұма күні келемін… Жұма күні кешкі сағат тоғыз жарымда… қорықпа, жаның қиналмайды… Дайын бол…»
«Патрик сөйлеп тұр саған, Мэри. Сені алып кетуге көп кешікпей келемін…»
Эфирден марқұм болған күйеуі тіл қатты ғой.
«Мэри, мені естіп тұрсың ба? Мэри, бұл Патрик қой өзіңмен тілдесіп тұрған… Көп ұзамай сені алып кетуге келемін… Дайын бол, Мэрижан, жарай ма, қалқам?»
Кемпірдің бір қолы жүрегінде… ал екінші қолынан бір нәрсе… Қағаз болуы керек… сусып қып-қызыл шоқтың үстіне құлап түсіп еді ғой…
сол отқа иегі мен жақтарына жапсырған жирен сақалды өртеп жіберді. Виктория заманының үлгісімен тігілген нағашы атасының киімін үйдің шатырындағы қалампыр иісі бұрқыраған сандыққа қайта апарып салып қойды.
