Бир куни ҳазрат Имоми Аъзамнинг ҳузурларига бир болани олиб келишади. Ота боласининг кўп асал еб қўйгани учун баданига яралар тошиб кетганини, шифонинг Аллоҳдан эканини айтади ва у зотдан болани ўқиб қўйишини илтимос қилиб сўрайди. Ҳазрат Имоми Аъзам ҳалиги одамга қараб 40 кундан сўнг келишларини тайинлайди. Ота чорасиз ортига қайтади ва 40 кундан сўнг улуғ имом ҳузурига яна келади. У зот болага қараб бошини силайди ва: «Қайтиб асал емагин болам», дейди. Бола эса «Хўп, амаки қайтиб емайман», деб жавоб беради. Ота ҳайрат билан ҳазрат Имом Аъзамдан: «Буларни нега 40 кун аввал айтмагандингиз», деб сўрайди. Шунда у зот: «40 кун аввал ўзим ҳам асал егандим, агар ўша куни айтганимда бола сўзларимни олмас, асал ейишни давом эттирарди. Мен эса қирқ кун давомида асал емадим, Аллоҳнинг изни билан боланг энди асал емайди ва танасидаги яралар битиб кетади», дейдилар. Ҳақиқатдан бола асал ейишни тўхтатади ва яралари тузалиб кетади.