Өзді-өзінен қашатын адамға таптырмас айла. Ішіне үңілгісі келмегендіктен… уақыттың бәрін жұмыспен, ойынмен толтырып тастауға талпынады. Өйткені бұл — бәрін ұмытқысы келетін
Өрмекшінің торына түскен шыбындай шарасыз едім.
Сені жұтып тынатын қап-қара хаос… Соңғы сөзіңді айтып үлгертпейтін, бір мезетте-ақ мәңгілік жер бетінен жойып жіберетін құбылыс…
Қазгидрометті алдап кетер Алматының бірде көл, бірде шөл мінезі осы жұмада тұрғындарды тағы да сан соқтырды.
Осы қызды ренжітіп алдым-ау деп ойладым-дағы, қайта-қайта қоңырау шала бердім. Өйткені біреуді ренжітсем, санамның бір бұрышында әлдене ызыңдап тұратын еді, маза бермей.
Биікке көтерілген сайын, таулардың алыптығын сезінген сайын, өзінің ешкім де емес екеніне, бары мен жоғынан еш нәрсе өзгермейтініне тағы бір мәрте көз жеткізгендей
Сондай бұлыңғыр, жартылай жарық, жартылай түнек би алаңында тұрып, жасыл көз көрдім. Жарық лып етіп сөнсе де, жасыл көз өшпейді. Жасыл сәуленің кімге тиесілі екенін байқау мүмкін емес, күңгірт. Жап-жасыл шырақ…
Ғұмырымдағы ең бір маңызды шешім қабылдайтын жолайрықта тұрғандаймын және мейлінше тездетіп шешу қажет. Менің болашағымды анықтайтын жол…
Қоштасып барып табысқан соң, махаббат күшейе түсе ме, әлде сүйіктіңді бір жоғалтып көргеннен кейін ғана қадірін білесің бе, әйтеуір, қайта қосылғанда өзімді бақытты сезіндім.
Адам өлім жайлы ойласа, соған теңесе алатын өмірінің ғажап сәттерін, естеліктерін іздеп, елестетіп әуреге түсіп кетеді екен. Өлер алдында өзіңе бір қорытынды жасағың келетіндей сезім бе, білмеймін.
