Цитаты из книги автора Әлішер Рахат Махаббатым — Сonstant. Параллель

Өзді-өзінен қашатын адамға таптырмас айла. Ішіне үңілгісі келмегендіктен… уақыттың бәрін жұмыспен, ойынмен толтырып тастауға талпынады. Өйткені бұл — бәрін ұмытқысы келетін

мағынасыз ғұмырларының құрбандары секілденіп,

мынау басымызға төнген бұлтты күндердің өткінші жаңбырындай өте шығарына кәміл сеніп

Бақыттан басы айналған, қуанышын жасыра алмаған кісіше еркелей жүреді.

осы бір сөзім жанына майдай жаққанын жасыра алмай, жымияды.

осыған дейін құнды болған қағидаларымның күл-паршасы шығып

өткен күнді езгілемей, болашақты болжамай

Мыңқиған мылқау өлім шет-қиыры жоқ хаос-жалғыздықтың мекенсіз бір қуысынан атымды атап шақырардай…

Жан-дүниемнің жабық кабинетінің есігін жол апаты айқара ашқанда, екі жылдан бергі үйіліп қалған ойлар, естеліктер, сезімдер тұла бойыма төгіліп…

Алайда қаланы араламағалы қанша уақыт өткенін бір Құдай білсін. Күнделікті ісі — бесте тұрып, газ плитаға шай қойып, оны сораптап ішіп, балконға шығу. Сондағы қызықтайтыны — әдеттегі Алматының таң алдындағы көрінісі. Жаздыгүні таң атқан соң, күн шақырайып, қаланы қапырық басар еді. Сөйтіп, сол сәттерде тыныс тарылып, небір жағымсыз иістер қолқаны қабады.