шапқын кетті. Үйді - үйіне тарқаған жұрттың аузындағы сөздері:
— Егер
Тоқсанбай байға ас11 берілетін еді, соған сауын22 айтып
«Шапқанда байдың ұлы, тоқтағанда еске түседі»
Қобыландының — Тайбуырылы, Алпамыстың — Байшұбары, Қамбардың — Қарақасқасы,
«Жақсының жақсылығын бетіне айт, нұры тассын, жаманның жамандығын бетіне айт, құты қашсын»
Киеге, аруаққа сенетін ол кездегі елдің ұғымында «бақыт»—деген—«құс». Сондықтан, ұшқан қаршығаға көз тіккен қалың жұрт, «аруағым бар, түсіме ылғи қаршыға боп кіреді» дейтін еді Балуан; бұл Балуанның қаршыға боп көрінген аруағы» деп шуласты.
Қазақтың кең даласы тұтас өртенсе, оны сөндіру патшаға оңай бола қоймас; білетіндер осы патшаны соғыстан қалжырады деп жүр. Тәуекелге бел байлап ұстасып көрейік, мүмкін жығармыз. Бірақ, қазақ атанған ел боп тұтас қимылдайық!
күннің, батуға айналған жарты жағы жердің астына малынған кезде, Балуан Шолақ көзін қатты жұмды да, жарқырата ашып қайта жұмды... Бұл — көзін дүниеден біржола жұмуы еді...
денең жақсы екен, балуан біреу емеспісің?
— Неге олай сұрайсыз?
— Денең жақсы екен...
— «Түйе бойына сеніп жылдан құр қалды» демей ме, аталарымыз? Денелінің бәрі балуан бола бере ме? Және ауызда емес, күште сыналмай ма, балуан? Күштімін бе, жоқ па, — сынасар жер кез келсе көрерсіз!
Несіне отырам, — деген ой келді оған, — менің ойымдағы сырдың бәрін де Кенен халыққа айтып берді. Енді несіне көрінем ол халыққа?.. Босқа шулату үшін бе?.. Кімге қажет ол шу?.. Қой, онан да осы белгісіз бетіммен кете берейін!
