алақанын ашқанда:
– Өз көзіңмен көрмеген нәрсеге ешқашан сенуші болма! – дейді де бөдене ұшып кетеді.
Сосын ағаштың бұтағына қонып:
– Енді екінші ақылымды тыңда! Өткен іске еш-қашан өкінбе, босқа әуре боласың, – дейді.
– Үшінші ақылыңды айт енді, – дейді аңшы та-ғатсызданып. Бөдене:
– Әй, аңшы, менің жемсауымда сенің алақаныңдай гауһар тас бар, сойғаныңда әп-сәтте байып шыға келер едің, – дейді. Аңшы отыра қалып:
– Қап, байлықтан айырылып қалдым-ау, – деп санын соғып, өзін-өзі кінәлап өкінеді. Тоқтамай өзін-өзі жазғырып ұзақ жылайды. Осы кезде бөдене:
– Өткенге өкінбе дедім, ал сен жарты сағат өкініп жыладың. Көзбен көрмегенге сенбе дедім, сен менің өтірік сөзімді сараламай-ақ сене салдың. Сенің алақаныңдай тас менің ішіме қалай сыяды? Тыңда-майтын адамға айтқан сөз бен кеткен уақыт зая, – деп
ұшып кетеді.
