Құлагер, қоштасқаным ел алдында,
Жемтігің қалды сенің Жыландыға.
Айрылып жанындағы жалғыз сенен,
Қайтты нең, тұрмаған соң жылады да.
Құлагер, жануарым, пырағым-ай,
Қалдың-ау Ерейменде, шырағым-ай!
Сенікі, менікі емес, қарға, кұзғын!
Оқи бер Құлагерге құраныңды-ай…
Көзіңнен айналайын тостағандай,
Қияр ем сені нағып тастағанға-ай;
Басыңды итке неге иіскетейін,
Ерте-кеш құшақтамай жас баламдай!
Құлагер, қош-қош атым, жолдасым-ай!
Мен білдім түнесем де тұрмасыңды-ай.
Тигізбей топыраққа, жоғары іліп
Сақтармын өле-өлгенше қу басыңды-ай!»
Соны айтып Құлагердің басын кесті,
Көрген жан: «Қайтсін шіркін, асыл!»- десті.
Достары: «Қайран ер-ай, обал-айлап»,
Қастары: «Сол сыйымен барсын!»
Бұрқырат кер бұланды кең далаңа,
Бастырмай шөпке-шарға тоқтап құры.
Далаңның той болғанда қиял құсы,
Жүйріктей бабындағы жүгір, міні;
Орай шап алдын, артын жиын жұрттың,
Жыр қыла бүгінгіні
Бәйгеден атың келіп мақтанғандай…»
«Ақ шашақ», «Жайма шуақ»,
«Кербез керім»Ақанның асты ұйытты
Ақмарқа», «Ардагерім», «Тастүлегім»
Үш тоты», «Көкшетауым», «Ахау, арман»,
«Жайдарман», «Жайма қоңыр», «Кер Қашаған»
Үш тоты», «Ақ саусақ», «Ақмарқалары».
Салғанда «Сырымбеттей» сүйікті әнін
Бала да көзі іскенше көп жылады.
Сол жерде жиылған жұрт анталасып,
Тексеріп төрт баладан сөз сұрады.
Түрілді, анталап жұрт, ел құлағы,
Ортаға төрт баланы алды-дағы.
Ішінде сол топырдың дұшпан да бар,
Деп тұрған:«Ат жығылып өлді-дағы!»
Құлагер құлаған жоқ, жау қас қылмай,
Ұрған жау тұрған шығар албастыдай.
Қанды қол жасырынып жүрген шығар,
Қорадан қойды жарған көр қасқырдай.
Қарлықты Ақан даусы жылай-жылай,
Түптеді, топырлап жұрт сұрай-сұрай
Балалар өз көргенін айтып шықты,
Халық ашты қанды қолды күмән қылмай.
Тек бала ат, киімін танып қалды,
Жұрт оны ойға жорып анықтады.
Ақбоз ат, қара киім, Көктұйғын ат…
Барша жан Батыраштан хауіптенді.
Болды деп Батыраштан жұрт ұйғарды,
Берместен Көкке бәйге, көпке салды.
«Ұрыңды ұстап тұрған алып кел!»- деп,
Бопсалап, Батыраштар шыла танды.
Батыраш селкілдетті көк сақалды:
«Бір жылқы жығылды да, өлді ажалды,
Осыған ұры бізді қыласың!» деп
Жазым боп жау қолынан жалғыз атым!
Құлагер, қуанышпен қосып едім,
Алдыңнан үмітпенен тосып едім,
Жиылып Арғын, Найман қарағанда,
Тіл мен көз тиер ме деп, шошып едім…
Құлагер, қуанышпен қосып тұрдым,
Қоссам да хауіптеніп шошып тұрдым;
Қылмаған көзден таса, Құлагер-ай!
Қайтермін, бір қарақты тосып ұрдың…
Құлагер, құлынынан досым еді,
Баспанам - тауға біткен қосым еді.
Қаңдай cop Ерейменге айдап келген!?
Қазаңның жеткен жері осы ма еді!?
Ызалы басу қиын болды көпті.
Қылмысқа, қиянатқа мұндай айқын
