Алла Расулы (с.а.с.): «Көп сөйлейтін адамның қателігі көп болады. Қателігі көп болғанның күнәсі көп болады. Күнәсі көп болған адамға от жарасады»27 дейді.
Алла Расулы: «Мүміннің тілі – жүрегінің түбінде. Бір нәрсе айтайын деген кезінде, жүрегімен оны ойлайды, кейін сөйлейді. Мұнафық болса керісінше, жүрегі тілінің алдында. Бір нәрсе айтайын деген кезінде тілімен сөйлейді, жүрегімен ойланбайды»26 дейді.
Абдулла ибн Суфиян айтады: «Әкем Суфиян Расулаллаға: «Ислам жайлы маған бір нәрсе үйретіңізші, кейін сұрайтындай ешбір сұрақ қалмасын», – дейді. Сонда Алла Расулы: «Аллаға иман еттім де және туралықты ұстан», – деп жауап берді. Суфиян сөзін жалғастырып, Расулаллаға: «Ең көп қай жерімді сақтайын?» – деп сұрады. Алла Расулы қолымен тілін көрсетіп: «Осыған ие бол», – деді»
«Кімде-кім бір мұсылманның (немесе кез келген бір адамның) мал-мүлкін әділетсіз түрде алу үшін өтірікпен уәде етсе, Алла өзінен ашулы болған күйде ол Аллаға қауышады»
Алдымен үндемеудің артықшылығын, кейін бос сөздерді, кейін артық сөздерді, кейін өтірік айтуды, кейін кезегімен сөз таластырудың апаты, сөз айтыстыру апаты жайлы, кейін әдепсіз әрі әдепті сөйлеуді, кейін әсірелеп сөйлеудің апаттары түсіндіріледі.
