«Бұл дүниеде амандықпен өмір сүргендер қиямет күні кемтарларға берілген сауаптардың көптігін көргенде, бұл дүниеде парша-парша кесілгенімізде ғой деп аңсайды». (Тирмизи).
Егер де өзіңде бар нәрселердің қадірін біліп, соған разы бола алмасаң, онда дүниелік олимпиадада чемпион болған спортшыдай денсаулығың мықты болса да наразы болып, өмірден қуаныш таба алмайсың…
Аспан осыншалық кең, Күн осыншалық жарық болып тұрғанда, бір кішкентай қара бұлттың үстіңнен кетпей, әрдайым көлеңке түсіріп тұрып қалғанына да разы болуың керек…
Бізді біз қылған, бізді сұлу қылған нәрсе – сол дене киіміміздің ішіндегі ақылымыз, рухымыз, абыройымыз, жан дүниеміз, ой-қиялымыз, үміт-тілегіміз, сенімдеріміз, қорқыныштарымыз, қуаныштарымыз және осы сияқты нәрселер…
«Біз көк пен жерді һәм екеуінің арасындағы бар нәрсені бекерден бекер, мақсатсыз (яғни адамдар нәпсіге еріп, білгенін істесін деп) жаратпадық!» (Сад сүресі, 27).
«Жаратқан Алла қандай шебер! Қарашы, мына көкпеңбек аспанға! Онда қалқып жүрген ақ бұлттарға қарашы! Көргеннің көз жауын алған Күн жүйесін жаратқан Алла Тағала еш кемшіліксіз, барлық нәрсенің ең жақсысын да ол Өзі біледі!»
Кейбіреуіміз: «Алла Тағала қандай ұлы!» – дейміз.
«Ол қандай ұлы! Түнгі аспандағы миллиардтаған жұлдыздарды жымыңдатып, әлемді әшекейлеген!
Сол жұлдыздардың ішінен Күнді бізге шырақ қылып, Айды түнгі шам қылып басымызға іліп қойғанына қарашы!»
